Let it go, Disneyu, czyli mój problem z Krainą Lodu

Wpis ten czekał na napisanie od naprawdę bardzo dawna. Teraz, jako, że Disney potwierdził, że druga część animacji jest w trakcie tworzenia postanowiłam, że wreszcie napiszę. Jako zdeklarowana fanka Disneya zawsze z masą emocji podchodzę do każdego filmu, każdego newsa, traileru czy piosenki. Naprawdę kocham animacje, ale nie o tym chcę pisać. Od jakiegoś czasu mam straszny problem z Krainą Lodu, bo film, na który czekałam z ogromną niecierpliwością sprawia teraz, że robi mi się niedobrze. Dlaczego?

Zacznijmy może od początku. Pamiętam, że kiedy zaczynałam fangirlować na punkcie wychodzącego filmu po wpisaniu tytułu w google wyświetlały się tylko artykuły, dotyczące teorii o zamrożeniu Walta Disneya (Frozen Disney). Ann jednak czekała i czekała, z coraz większym piskiem entuzjazmu reagując na nowe plakaty i zwiastuny, tak, że przed premierą moje zainteresowanie filmem przybrało rodzaj obsesji. Pokochałam ten film, zanim większość o nim wiedziała i gdy w końcu miałam pójść do kina, skakałam z radości. Po wyjściu z sali, powiem szczerze, był lekki zawód. Film oczywiście bardzo mi się podobał, ale po takim przygotowaniu, jakie ja miałam, humor nie wypadł aż tak śmiesznie, jak oczekiwałam (choć i tak było zabawnie), a poza tym miałam wrażenie, że piosenek jest o jedną czy dwie za dużo.

Potem nadszedł fandom, któremu z początku przyglądałam się z zainteresowaniem, a potem rosnącym zdziwieniem. Wiele osób wyświęciło ten film do roli cuda. Jako pierwszy porusza większość tematów, a do tego każdy jest identyczny jak Elsa. Let it go było wszędzie, każda dziewczynka musiała mieć choć jeden gadżet z Krainą Lodu, a najlepiej Elsą.

Prawda jest taka, że najbardziej zirytowała mnie chyba postawa Frozen to pierwszy film, który... W większości przypadków nieprawdziwa. Przykłady?
- KL to pierwszy film, uczący, że dziewczyny nie potrzebują faceta, aby je uratował. W tym momencie Mulan, Pocahontas czy Merida poczuły się urażone. Czy muszę wyjaśniać dlaczego?
- KL to pierwszy film, uczący, że dziewczyny do szczęścia wcale nie potrzebują faceta. Merida nie tylko nie potrzebowała chłopka, ale wręcz go nie chciała i za wszelką cenę starała się nie dopuścić do przymusowego zamążpójścia.
- KL to pierwszy film, uczący, że pierwsza miłość nie zawsze jest prawdziwa. W tym momencie, z bólem serca muszę przywołać znienawidzony przeze mnie sequel Pocahontas. Choć to tylko sequel, to jednak zalicza się jako kanon i stanowi doskonały przykład powyższego zdania. jest jeszcze Zaczarowana, kolejny film o niewłaściwej pierwszej miłości.
- KL to pierwszy film o miłości sióstr. Jeden z moich ulubionych filmów animowanych, Lilo i Stitch cicho zapłakał w kąciku, bo sytuacja jest dosyć podobna. Siostry, które po śmierci rodziców mają tylko siebie nawzajem. Sytuacja jest trudna, ale muszą sobie poradzić, tymbardziej, że nie są to bogate księżniczki i starsza Nani musi pracować, aby jakoś utrzymać siebie i Lilo.
I jest jeszcze trochę podobnych opinii, ale zatrzymam się na tych.

Nadszedł jednak kolejny etap, a mianowicie Kraina Lodu pojawiła się w serialu OUAT. Naprawdę uwielbiałam ten serial. Jestem fanką baśni, więc historie opowiedziane zupełnie inaczej, ze zmienionym wyglądem, charakterem, historią postaci. Tak przeleciały mi trzy sezony i gdy okazało się, że w czwartym pojawią się postacie z oscarowej animacji, a do tego wizualnie nie zmienione, mój zapał nieco ostygł. Zaczęłam sezon czwarty, ale nie po kilku odcinkach nie mogłam się przekonać, bo serial stracił to co uwielbiałam w nim najbardziej: niezgodność z z animacją.

Choć może pomyśleć, że jestem nieogarnięta, bo to oczywiste, że jeśli film odniósł sukces, wycisną go do ostatniej kropli. Począwszy od ubrań i gadżetach, a skończywszy na milionie sequeli i krótkometrażówek. Oczywiście zdaje sobie z tego sprawę, ale nie zmienia faktu, że podoba mi się to coraz mniej.

Małe dziewczynki są zachwycone. Nic dziwnego, w końcu zamiast jednej ładnej księżniczki dostały dwie, a w dodatku trochę piosenek do śpiewania. Coś, co dla mnie jednak pozostaje zagadką jest przecenianie jej przez dorosłych i fandom. Na liście najlepszych animacji (nie, nie najlepiej zarabiających, bo to potwierdzam) Frozen zawsze uplasuje się na pierwszym miejscu. Tak jak już wcześniej wspominałam, film podobał mi się, ale nie jest to arcydzieło i według mnie jest wiele animacji w dorobku Disneya zwyczajnie lepszych (choćby Zaplątani, wybaczcie, ale musiałam ich gdzieś wcisnąć). I nie wiem, czy to ze mną jest coś nie tak, że dla mnie nie jest to film idealny.

Podsumowując, trochę mi przykro, że film, na który czekałam i lubiłam, został wciśnięty wszędzie w tak okropny sposób, że spowodował zwyczajny przesyt. I cytując słowa znanej chyba przez każdego piosenki, I don't care what they're going to say, bo od dawna chciałam wyrazić tę opinię, a gdybym mogła coś doradzić Disneyowi, to, aby let it go i skupił się na nowych, świeżych pomysłach, bo jeśli tak dalej pójdzie to nie tylko ja będę miała dość. Co za dużo, to niezdrowo.