Ja już nie wracam, czyli Ann i Anglia

Ann i Anglia. Te słowa bardzo ładnie obok siebie wyglądają. Bardzo ładnie. Tak jak obiecałam, mam dla Was małe sprawozdanie z mojej absolutnie cudownej wycieczki do ojczyzny Sherlocka Holmes'a, Harry'ego Pottera, Beatlesów, Pana Darcy'ego i Doctora Who.

To mój drugi raz w Londynie. Po raz pierwszy odwiedziłam go trzy lata temu. Była to o tyle przełomowa wycieczka, że nagle z osoby, który nie znosi uczyć się języków, zrobiłam się ich miłośniczką. To dzięki temu z własnej chęci zaczęłam uczyć się angielskiego. Druga wizyta w Wielkiej Brytanii miała trochę inny wydźwięk. Trochę była rodzajem sprawdzianu, ale również utwierdzeniem mojej miłości do tego kraju.

Nie będę rozpisywać się o każdym dniu, ale po prostu wspomnę o rzeczach, których wcześniej nie widziałam i które zrobiły na mnie największe wrażenie.

I znowu najładniejsze zdjęcie z wyjazdu jest tyłem.
Podejrzewam, że chyba jestem niefototgeniczna.

Po pierwsze. Oxford. Wiem, że nie jestem oryginalna i każdy się zachwyca tym uniwersyteckim miasteczkiem, twierdząc, że kiedyś będzie tam studiować. Ja tak nie twierdzę. Prawdopodobieństwo, że miałabym na tyle odwagi wyjechać, a do tego trudności w dostaniu się... W każdym razie Oxford zapiera dech w piersiach. Chodzi mi tu zarówno o architekturę, atmosferę, ale i masę pozytywnych niespodzianek. Oprowadzał nas były student właśnie Oxfordu i co chwila zatrzymywaliśmy się w miejscu, gdzie kiedyś często można było spotkać Lewisa Carrolla, J.R.R. Tolkiena, C.S. Lewisa, Oscara Wilde'a. A to dopiero początek długaśnej listy. Po prostu czułam się otoczona literaturą. W czasie wolnym wyciągnęłam przyjaciółkę na poszukiwania pubu Eagle & Child, który to słynny był ze spotkań Inklingów. Przybyłam, zobaczyłam, zdjęcie zrobiłam!

No i później się człowiek dziwi, dlaczego wszystkich
zachwyca Oxford.

Kolejnym naprawdę magicznym miejscem, które miałam okazję zobaczyć na własne oczy było Stratford-upon-Avon. Kojarzy się ono z jednym nazwiskiem. William Shakespeare. To tu się urodził i tu również zmarł. Samo miasteczko jest po prostu jak z obrazka i po cudownie spędzonym dniu, nawet jeśli poprzedzonym trzema godzinami jazdy, nie chciałam wyjeżdżać. Miłym bonusem był sklep przy głównej ulicy, na wystawie którego stał... Naturalnej wielkości Dalek! Czy kogoś to dziwy, że moja euforia powiększyła się wtedy stukrotnie?

To tu urodził się Szkepir, facet miał rozmach od początku

Trzecim i ostatnim miasteczkiem, jakie zwiedzaliśmy, bo nie tylko w Londynie spędzaliśmy czas, jak już zdążyliście zresztą przeczytać, był Windsor. Nie to nie tylko zamek, ale absolutnie czarująca mieścinka. Co prawda pogoda nie dopisała i pod wieczór zrobiłam się dosyć agresywna (było mi zimno i mokro, zrozumcie). Ale jazda na górnym piętrze nieosłoniętego double-deckera podczas ulewy to chyba wspomnienie, które długo ze mną zostanie. Zwłaszcza, że jęki, gdy woda wpadła do rękawa łączyły się z ciągłymi wybuchami śmiechu. Ach, i co najważniejsze widziałam Eton. Niestety sezon wakacyjny nie sprzyja szukaniu męża.

To już się zaczyna robić bezczelne,
jaki Windsor jest śliczny

Choć jednak wszystkie te trzy miasta bardzo chciałam zobaczyć, chyba nie zdziwi Was fakt, że moim głównym celem było Harry Potter Studio. Płakałam, a zaraz potem śmiałam się, byłam po prostu pod ogromnym wrażeniem. Ilość zgromadzonych przedmiotów, makiet i kostiumów powalał. Do tego możliwość zobaczenia własne oczy tego, co kojarzyło się tylko z ekranu. I choć oczywiście zdawałam sobie sprawę, że sukienka Luny naprawdę istniała, ujrzenie jej na własne oczy było niewiarygodne, bo... No jednak film i prawdziwe życie to dwie różne sprawy. Tego dnia mogłam się jednak poczuć się częścią tego pierwszego.

Nie chcę obrazić hipogryfa, bo skończę jak Malfoy.

Nie wstawię zdjęcia ilości książek, które wyłowiłam z różnorodnych księgarni ani wielkiej torby, którą wyniosłam ze studia Harry'ego, bo aż mi wstyd, ale cóż poradzę? Na takim wyjeździe było oczywiste, że pieniądze się nie będą mnie trzymały.

Bonus: w Stratford był Dalek,
a w Londynie znalazłam Tardis.
Londyn mnie kocha

Mam szczera nadzieję, że do Wielkiej Brytanii wrócę wcześniej niż później, a z całej wyspy moim podróżą z marzeń byłaby Szkocja ze stolicą Edynburgiem na czele. Od jakiegoś pół roku mam obsesję na jej punkcie (ostatnio tańczę w pokoju z moim nowym nabytkiem, szkocką flagą), ale żeby nie było, że juz wróciłam do Polski, a mi mało: tak mało, bo podróży nigdy za wiele!